Η Βυζαντινή Καστροπολιτεία Μονεμβασία είναι γνωστή σαν :
Το « πέτρινο καράβι » του Γιάννη Ρίτσου
,,,, Τόπος της γέννησής μου : Άκρα Μινώα ,,,
¨ Το Γιβραλτάρ της Ανατολής ¨
Το ¨ Υπερνεφέλες Κάστρο ¨ του Μόρια
Το ¨ Περιώνυμον Άστυ ¨ του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ ,
Η ¨ Θεόσωστος πόλη ¨ των Παλαιολόγων του Μυστρά ,
το ¨ Μενεξέ Καλέσι ( Κάστρο των λουλουδιών – Φρούριο των ανθέων -) των Τούρκων .
- Λουλούδι της Μονεμβασίας – Ανθομύριστη Καστροπολιτεία
Στον Νίκο Καζαντζάκη , που επισκέφτηκε το βράχο , έδωσε μέσα στη νύχτα την εντύπωση « ενός φοβερού θεριού που ενέδρευε » - Όταν βρεθείς από σε ένα αψηλό Κάστρο , σε χαλάσματα μεγάλης πολιτείας , η καρδιά μπορεί ξαφνικά να κυριευτεί όχι από μεγάλο τρόμο παρά από ένα παράλογο , αδάμαστο πείσμα ,,, Μια περήφανη ψυχή πουθενά δε βρίσκει αφθονώτερη τροφή παρά στα χαλάσματα του κόσμου . Γιατί εκεί βλέπει καθαρά πως ανάλαβε έναν απελπισμένον αγώνα και χαίρεται να πολεμάει γιατί δεν περιμένει καμιάν αμοιβή . Πολεμάει έτσι , γιατί είναι δυνατή και θέλει να παίζει … Κάθισα στα χαλάσματα και χαιρόμουν να ακούω μια τέτοια φωνή ν’ ανεβαίνει από τις πέτρες της Μονεμβασίας .
Στον Φώτη Κόντογλου : « Από το πλάγι δεν το ψήφας και τόσο , επειδή το μάκρος του το δείχνει μπάσο. Μα σαν το κοιτάς απ’ τη στεριά , αγριεύεσαι και θαμάζεις . Βλέπεις μπροστά σου με μια θεόρατη κιβωτό , μαύρη κι ισκιερή που λες και τη ρίξανε τα ρέματα στα ρηχά μέσα σ’ εκείνον τον απόμερο κόρφο » .
Ο Γεώργιος Φραντζής στο ιστορικό κείμενο το ¨ Χρονικό της Αλώσεως ¨ αναφερόμενος στην Μονεμβασία γράφει ,,, « Είναι αδύνατον να βρεθεί στη γη , κάτω από το φως του ήλιου , άλλο φρούριο που να είναι τόσο ισχυρό και απόρθητο και που να μπορεί να αντισταθεί σε οποιαδήποτε πολεμική μηχανή ,,, και οι κάτοικοί της ήταν από πάντα καλοί και ικανοί και στη στεριά και στη θάλασσα και είχαν πολλά εμπορικά πλοία , και ήταν άριστοι καπετάνιοι και ναύτες ,,,,,, και στη στεριά ήταν ονομαστοί στρατιώτες , ιππείς και ακονιστές , γενναίοι και έμπειροι πολεμιστές …. Αυτό το φρούριο το τόσο ονομαστό που υψώνεται πάνω από τα σύννεφα …. »
Ο Κώστας Ουράνης την παρομοιάζει με « απόκοσμη βίγλα των νυκτερινών οριζόντων » .
Ο Στράτος Μυριβήλης με « τον φοβερό Γίγαντα της Ελληνικής δόξης και της Βυζαντινής Τέχνης » .
Ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος με ένα « κόσμο πανάρχαιων ίσκιων …. »
Το « πέτρινο καράβι » του Γιάννη Ρίτσου
,,,, Τόπος της γέννησής μου : Άκρα Μινώα ,,,
¨ Το Γιβραλτάρ της Ανατολής ¨
Το ¨ Υπερνεφέλες Κάστρο ¨ του Μόρια
Το ¨ Περιώνυμον Άστυ ¨ του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ ,
Η ¨ Θεόσωστος πόλη ¨ των Παλαιολόγων του Μυστρά ,
το ¨ Μενεξέ Καλέσι ( Κάστρο των λουλουδιών – Φρούριο των ανθέων -) των Τούρκων .
- Λουλούδι της Μονεμβασίας – Ανθομύριστη Καστροπολιτεία
Στον Νίκο Καζαντζάκη , που επισκέφτηκε το βράχο , έδωσε μέσα στη νύχτα την εντύπωση « ενός φοβερού θεριού που ενέδρευε » - Όταν βρεθείς από σε ένα αψηλό Κάστρο , σε χαλάσματα μεγάλης πολιτείας , η καρδιά μπορεί ξαφνικά να κυριευτεί όχι από μεγάλο τρόμο παρά από ένα παράλογο , αδάμαστο πείσμα ,,, Μια περήφανη ψυχή πουθενά δε βρίσκει αφθονώτερη τροφή παρά στα χαλάσματα του κόσμου . Γιατί εκεί βλέπει καθαρά πως ανάλαβε έναν απελπισμένον αγώνα και χαίρεται να πολεμάει γιατί δεν περιμένει καμιάν αμοιβή . Πολεμάει έτσι , γιατί είναι δυνατή και θέλει να παίζει … Κάθισα στα χαλάσματα και χαιρόμουν να ακούω μια τέτοια φωνή ν’ ανεβαίνει από τις πέτρες της Μονεμβασίας .
Στον Φώτη Κόντογλου : « Από το πλάγι δεν το ψήφας και τόσο , επειδή το μάκρος του το δείχνει μπάσο. Μα σαν το κοιτάς απ’ τη στεριά , αγριεύεσαι και θαμάζεις . Βλέπεις μπροστά σου με μια θεόρατη κιβωτό , μαύρη κι ισκιερή που λες και τη ρίξανε τα ρέματα στα ρηχά μέσα σ’ εκείνον τον απόμερο κόρφο » .
Ο Γεώργιος Φραντζής στο ιστορικό κείμενο το ¨ Χρονικό της Αλώσεως ¨ αναφερόμενος στην Μονεμβασία γράφει ,,, « Είναι αδύνατον να βρεθεί στη γη , κάτω από το φως του ήλιου , άλλο φρούριο που να είναι τόσο ισχυρό και απόρθητο και που να μπορεί να αντισταθεί σε οποιαδήποτε πολεμική μηχανή ,,, και οι κάτοικοί της ήταν από πάντα καλοί και ικανοί και στη στεριά και στη θάλασσα και είχαν πολλά εμπορικά πλοία , και ήταν άριστοι καπετάνιοι και ναύτες ,,,,,, και στη στεριά ήταν ονομαστοί στρατιώτες , ιππείς και ακονιστές , γενναίοι και έμπειροι πολεμιστές …. Αυτό το φρούριο το τόσο ονομαστό που υψώνεται πάνω από τα σύννεφα …. »
Ο Κώστας Ουράνης την παρομοιάζει με « απόκοσμη βίγλα των νυκτερινών οριζόντων » .
Ο Στράτος Μυριβήλης με « τον φοβερό Γίγαντα της Ελληνικής δόξης και της Βυζαντινής Τέχνης » .
Ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος με ένα « κόσμο πανάρχαιων ίσκιων …. »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου