" Πάντα "

Ου έστιν η του κόσμου προσπάθεια;
Που έστιν η των προσκαίρων φαντασία ;
Που έστιν ο χρυσός και ο άργυρος ;
Που έστι των οικετών η πλημμύρα και ο θόρυβος ;
Πάντα κόνις , πάντα τέφρα , πάντα σκιά..........

Λυπούμαι

Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι

μέσα από τα δάχτυλά μουχωρίς να πιω ούτε μια στάλα.

Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.

Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,

δεν έχω άλλη συντροφιά.

Ότι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια

που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι

και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου.

Συλλογή .. " Μυθιστόρημα" – Γ. Σεφέρης