Τα χρόνια που θα ‘ρθουν έχουνένα πρόσωπο που δε μας μοιάζει ,
Λιγότερα δέντρα , περισσότερες σκιές
αναποφάσιστα ποτάμια και βουρκωμένες θάλασσες.
Μόνον τα δάχτυλα κρατούν σφιγμένη τη δική τους
αμετάφραστη γλώσσα και οι ψίθυροι στους κλειστούς χώρους
θυμίζουν πως γεννιέται ένα λουλούδι.
Τα χρόνια που θα ’ρθουν έφτασαν......
Δ. Δασκαλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου