Τέλος

Και όταν έτριζε η βροχή στα πεσμένα φύλλα,

πόση ανατριχίλα μέσα στην ψυχή,,,,.
Κάποια κόκκινη πληγή που δεν λέει να κλείσει,

το μικρό ξωκλήσι δίπλα στην πηγή

Και μια κίτρινη σιγή στο παλιό μας δάσος,

πώς να σε ξεχάσω που σε πήρε η γη,,,,,,.