Και είδα μια γερασμένη κυρία πλάι μου , εντελώς ατημέλητη , αδιάφορη για την αφροντησιά της , στεγνή και μαραμένη με μια χλωμή και ασύσπαστη , χωμάτινη όψη , με χαμηλωμένο βλέμμα , διστακτική φωνή και κατεβασμένα χείλη,,,,,, και έμαθα αργότερα ότι το όνομα αυτής της γριάς ήταν μελαγχολία , που μπερδεύει τη σκέψη , στεγνώνει το κορμί , δηλητηριάζει τους χυμούς του , εξασθενεί τις αισθήσεις κι εγκαταλείπει τους ανθρώπους ,,,,,,,Παπακώστας 1994.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου